Op 3 december hoor je bij Cohesie een ander verhaal

/in , , , , ,

Wat is jouw verhaal over welzijn en gezondheid? Wat doe je met die thema’s in je spreekkamer?

Door Mark Droogers

Don’t wait for wellbeing to happen to you, you have to make wellbeing happen. Deze zin vat onze boodschap tijdens de mental health week van Microsoft voor een groot deel samen. Dat klinkt eenvoudig, en toch: net als zoveel andere dingen is de weg naar zo’n keuze complex.

Wat heerlijk om dan inspiratie te vinden in de future affairs podcast van NRC, met een interview met filosoof René ten Bos over omgaan met complexiteit. Wat begint met complexiteit van het weer wordt als snel breder toegepast. Wat ik daar aan over houd is besluiten nemen die recht doen aan de complexiteit vragen om 2 dingen:

  • Erken dat je het niet zeker weet
  • Durf meerdere verhalen naast elkaar te leggen

Meerdere verhalen

Van dat laatste hebben we veel te leren. Ik lees in het nieuws dat de IC’s dreigen vol te liggen met niet gevaccineerde corona patiënten. Maar het verhaal dat de rest van onze zorg vastloopt door leefstijl ziektes waarvoor we de oplossingen maar niet weten te financieren lijkt verstomd. Hebben we ruimte voor complexiteit? Of kiezen we voor het simpele en vaak polariserende narratief. Je hebt een keuze.

Bij Cohesie geloven we dat verbinding ontstaat als twee mensen met hun eigen verhaal elkaar ontmoeten. Niet als twee mensen het eens zijn over hetzelfde verhaal. En is dat niet juist ons werkveld, als arbo-professionals? We hebben altijd twee verhalen waarbij we met ons advies en actie verbinding versterken. We hebben niet alleen een keuze, we hebben ook een taak.

Nascholing salutogenese

Daarom organiseren we op 3 december een ander verhaal, als nascholing voor bedrijfsartsen en taakgedelegeerden. Een dag die in het teken staat van salutogenese: het bevorderen van gezondheid. En we staan stil bij de vraag: wat is het? Hoort het thuis in de spreekkamer van de bedrijfsarts? En als jij vindt van wel, wat kun je er dan mee?

We staan stil bij leefstijl en voeding en gaan ook verder. Wat is de invloed van stress en onze coping? Welk handelingsperspectief heb ik als bedrijfsarts? En welk perspectief kan ik medewerkers en werkgevers bieden als ik met dit verhaal een positief verschil wil maken?

Je eigen verhaal

Wees erbij, met je eigen verhaal. Wees verbindend. Je bent welkom op ons kantoor in Voorthuizen, waar geen QR codes worden gecontroleerd.

Verdere informatie

Tijd en locatie: 3 december, kantoor Cohesie in Voorthuizen, van 9.30-17.00 uur.

Doelgroep: in eerste instantie bedrijfsartsen, a(n)ios en taakgedelegeerden. Heb je een andere rol en ben je geïnteresseerd? Drop me a line.

Aanmelden: for now, drop me a line 🙂

Kom je met je ICT groep of een collega of kom je als taakdelegatie team dan krijg je 10% korting. De normale prijs voor de dag is 250 euro, er zijn maximaal 25 plaatsen. Accreditatie wordt bij de RGS aangevraagd.

“Een hiërarchische organisatie maakt mensen passief en reactief”

/in , , , ,

Steeds meer organisaties gaan in hun visie uit van eigen verantwoordelijkheid van medewerkers en vertrouwen in medewerkers. Roepen dat managers ‘moeten leren loslaten’ is echter te simpel. Veranderen van een hiërarchisch georiënteerde organisatie naar een organisatie met zelforganiserende teams heeft meer om het lijf. En bij woningbouwcorporaties ligt het begrip vertrouwen misschien wel extra gevoelig. Een aantal schandalen uit het verleden hebben de reputatie van de sector gekleurd en hebben geleid tot extra wet- en regelgeving en verscherpt toezicht. En regels zijn over het algemeen geen uiting van vertrouwen. Corporaties staan nu voor de uitdaging om een nieuwe balans te vinden tussen vrijheid en bestuurlijke controle. Winanda Hordijk, HR adviseur bij woningbouwcorporatie SSW, legt uit hoe ook SSW verandert en hoe er samenhang wordt gecreëerd met het arbobeleid.

 

eigen verantwoordelijkheid Hoe zou je de cultuur van SSW beschrijven?

“Hier werken mensen die sterk persoonlijk betrokken zijn bij de sociale missie van SSW. We werken te midden van ons ‘bezit’: ons kantoor wordt omringd door de sociale huurwoningen die we beheren. Het geld van de huurders is ons belangrijkste inkomen, dus daar moeten we zorgvuldig mee omgaan. Hoe we dat doen was overigens niet altijd goed zichtbaar voor huurders. Daar brengen we nu verandering in aan. Bijvoorbeeld door onze jaarrekening een andere inhoud te geven, waardoor de huurder kan zien waar de inkomsten aan worden uitgegeven.”

“SSW kende lange tijd een familiecultuur. Onze medewerkers voelen zich verbonden aan elkaar, maar dit heeft ook een keerzijde. Medewerkers sloten zich in het verleden eerder aan bij de groep dan dat ze zich als individu lieten horen. Omdat ze het lastig of onveilig vonden om voor zichzelf op te komen of elkaar aan te spreken op verantwoordelijkheden. En door het niet aanspreken, door zowel leidinggevenden als medewerkers, ontstond er ook een angstcultuur. We zijn we nu de slag aan het maken naar een klantgedreven cultuur, waarbinnen iedere medewerker vanuit zijn eigen kracht kan en durft te werken. Dit veranderproces is zichtbaar binnen heel veel organisaties: hiërarchie maakt plaats voor een netwerkorganisatie waarin samenwerking voorop staat. Die hiërarchie in organisaties hebben we trouwens met z’n allen de afgelopen jaren zelf opgebouwd. Functiebeschrijvingen, taakomschrijvingen, personeelsbeoordelingen, doelstellingen: ze bieden allemaal houvast en kaders. Maar daarmee maak je als organisatie mensen wel meer passief en reactief.”

 

Wat is de belangrijkste verandering voor medewerkers?

“We waren een organisatie met vier afdelingen en zeven teamleiders. Twee jaar geleden is die tussenlaag komen te vervallen; we hebben sinds eind 2015 een managementteam van drie personen. De steun en vastigheid die voorheen door de teamleiders werd geboden, is verdwenen. Belangrijk daarbij is geweest dat we veel aandacht aan die verandering hebben gegeven: wat heb je als medewerker nodig om te kunnen functioneren, waar zit je mee, hoe kunnen we helpen? Daarnaast is veel energie gestoken in het opbouwen van het nieuwe managementteam. De managers en de directeur-bestuurder werkten weliswaar al een jaar samen, maar moesten ook wennen aan hun nieuwe rol als dienend leider en coach in plaats van manager. Hiervoor is het managementteam aan een coachingstraject begonnen.”

 

In hoeverre heeft de overstap naar een andere arbodienst te maken met deze organisatieverandering?

“We hebben met alle interne veranderingen ook ons HR beleid aan een nadere inspectie onderworpen. Als je visie op de organisatie sterk is veranderd, ligt het voor de hand om op allerlei gebieden een nieuwe start te maken. Het contract met ArboNed, waar lange tijd goed mee is samengewerkt, liep af. SSW was op zoek naar een arbodienst die actief en preventief gezond werken stimuleert, vitaliteit en wendbaarheid vergroot, en waarbij de medewerker zelf aan het stuur wordt gezet. We wilden af van de gedachte dat de arbodienst werd gezien als iets vanzelfsprekends dat nou eenmaal bij een ziekmelding hoort, als een organisatie die alles systematisch regelt. Natuurlijk verwachten we van een arbodienst ook ondersteuning in het volgen van de Wet Poortwachter, maar dat moet niet de hoofdzaak zijn. Daarvoor hebben we zelf genoeg in huis.”

“Parallel met dit selectieproces waren we al ruim een jaar bezig met het oprichten van KLIMMR: een samenwerkingsverband van diverse corporaties dat als doel heeft mobiliteit en duurzame inzetbaarheid van medewerkers te stimuleren. Ook bleek uit een enquête onder medewerkers, dat zij graag samen willen sporten en bewegen. Daaruit is in het voorjaar van 2017 FITTR ontstaan: een activiteitenprogramma met dagelijkse, wekelijkse en maandelijkse inspannings- en ontspanningsmomenten voor alle medewerkers. Dus in het kader van vitaliteit, mobiliteit en duurzame inzetbaarheid van medewerkers hadden we al veel aan boord.”

“Op basis van deze uitgangspunten en een aantal criteria hebben we samen met de OR via Arbokiezer een shortlist opgesteld voor de nieuwe arbodienst. We kozen uiteindelijk bewust voor Cohesie vanwege de rol die Cohesie bij de medewerker legt, met andere woorden het eigenaarschap staat voorop. Ook het uitgangspunt dat er korte lijnen zijn, speelde mee. Het was geen bewuste keuze, maar het is wel opvallend dat we als kleine organisatie hebben gekozen voor een kleine, wendbare en flexibele partner.”

 

Hoe is de samenwerking met Cohesie opgestart?

“We werken sinds 1 mei 2017 samen met Cohesie. De samenwerking is direct vlot en heel pragmatisch van start gegaan: we beginnen gewoon bij nul, zoals het installeren van GRIP, de software die Cohesie gebruikt. Intern is gecommuniceerd dat Cohesie de nieuwe arbodienst is en wat medewerkers moeten doen als ze ziek zijn. Cohesie werkt vanuit het principe dat de medewerker prima in staat is om zichzelf ziek te melden bij de arbodienst. Toen de eerste ziekmelding binnenkwam en we nog niet intern gecommuniceerd hadden wat het nieuwe verzuimprotocol was, vroeg ik mij af of we dan de ziekmelding zelf nog maar moesten doen voor de medewerker. Dat soort reacties maakt duidelijk hoe je gewend bent geraakt aan het denken in procedures in plaats van zelfstandige medewerkers.”

 

Een belangrijk onderdeel van de werkwijze en visie van Cohesie is het terugbrengen van de verantwoordelijkheid voor duurzame inzetbaarheid waar hij hoort: bij de medewerker. Hoe ver gaan jullie daar in mee?

“Gedrag in organisaties is vaak gericht op beheersing. In een organisatie waar men het lastig vind om aan te spreken is dat een logisch gevolg. Als je het niet gemakkelijk vindt om er iets van te zeggen als iemand over grenzen gaat, dan is het verleidelijk om extra regels en kaders vast te leggen. Maar daarmee halen we ook het vertrouwen, de onderlinge dialoog en het zelf nemen van verantwoordelijkheid weg. Wij willen onze medewerkers naast goede support ook verschillende voorzieningen bieden. Mensen nemen vanzelf de verantwoordelijkheid om aan te haken. We moedigen mensen aan om op de fiets naar het werk te gaan, bijvoorbeeld door een e-bike te huren die onze medewerkers kunnen testen voor woon-werk verkeer. We hebben hier 1,5 jaar geleden een tafeltennistafel neergezet. Tafeltennissen is op meerdere vlakken goed voor een mens, dat is wetenschappelijk aangetoond. Het brengt bovendien collega’s met elkaar in contact die elkaar op de werkvloer misschien minder snel zien. Het effect van de tafeltennistafel was ook dat er meer initiatieven uit medewerkers kwamen om gezamenlijk te sporten. En zo is uiteindelijk ook het FITTR-programma ontstaan wat ik al eerder noemde.”

“Sommige mensen vragen zich vervolgens af of dat sporten en ontspannen onder werktijd mag. En hoe je in de gaten kunt houden of er niet teveel gebruik van wordt gemaakt. Hierbij vinden we het belangrijk dat mensen zelf de verantwoordelijkheid nemen. We maken geen regels hoe lang je kunt tafeltennissen. We willen niet gaan betuttelen. Twee keer per dag kunnen medewerkers een minuut ‘planken’ in de kantine. Ook bieden we stoelmassages aan. Natuurlijk komt het ook wel eens voor dat een collega zegt: je staat nu te planken in de kantine, maar ik heb je nodig.”

 

Welke rol is er voor HR in de dienstverlening van Cohesie?

“Voorheen had ik contact met de leidinggevende, de bedrijfsarts en met de medewerker. HR zat er altijd tussen. Dat vertroebelt en zo wordt er nu dus niet meer gewerkt. Ik heb als HR-adviseur af en toe contact met Cohesie, maar niet meer over concrete situaties die met verzuim te maken hebben. Het is de bedoeling dat de leidinggevende samen met de medewerker onderzoekt wat er mogelijk is. Hiervoor hebben we de komende tijd trainingen ingepland. Voor leidinggevenden is het belangrijk te weten wat je wel en niet kan vragen of bespreken en welke tools je kunt gebruiken. Cohesie gaat op een ontspannen manier met onze ontwikkeling om. Ze wijzen wel op de regels, maar vooral op de essentie: er moet een gesprek plaatsvinden.”

 

Welke doelen willen jullie bereiken met Cohesie?

“We willen bereiken dat managers en medewerkers meer oog krijgen voor preventie van verzuim: wat gebeurt er in deze organisatie en wat is de impact daarvan op duurzame inzetbaarheid? Dat proces is al behoorlijk op gang gekomen. Ook is voor ons belangrijk dat ‘ziek zijn’ niet langer wordt gezien als iets waar je je aan over geeft, maar waarin je de regie kunt nemen. En op de derde plaats willen we met Cohesie bereiken dat gezondheid en welzijn een essentieel onderdeel van onze organisatie worden. In samenhang met thema’s als verantwoordelijkheid nemen, eigenaarschap, vitaliteit en inzetbaarheid. Het is belangrijk dat mensen beseffen dat de baan die ze nu hebben – zeker in de corporatiebranche, waar allerlei zaken op ons af blijven komen – over vijf jaar heel anders is. Of niet meer bestaat. Daarom willen we medewerkers ook aanmoedigen om ergens anders te kijken, binnen de veiligheid van hun huidige baan. Of een workshop te volgen. Daar bieden we graag de mogelijkheden voor, al is het maar om een klein zaadje te planten.”

 

eigen verantwoordelijkheid

klik voor vergroting

Over SSW
Woonstichting SSW is een klantgedreven woningcorporatie in de gemeente De Bilt. SSW verhuurt en beheert ruim 5.000 woningen, garages en bedrijfspanden. Bij SSW werken 45 medewerkers. SSW zet zich samen met de huurders en verschillende samenwerkingspartners in voor prettig en betaalbaar wonen in een fijne buurt.

“Effectief communiceren is pas mogelijk als er sprake is van wederzijds vertrouwen”

/in ,

Profiel: Fai Chan, bedrijfsarts bij Cohesie

communiceren“De meeste studenten geneeskunde kiezen voor een specialisatie in het ziekenhuis of de huisartsgeneeskunde. In het begin van mijn studie wilde ik internist of huisarts worden. In die tijd was het vinden van een opleidingsplek erg lastig. Per toeval kwam ik terecht in de sociale geneeskunde. Eerlijk gezegd was het geen jongensdroom van mij om bedrijfsarts te worden. In de loop der jaren heb ik het vak beter leren kennen en gaandeweg echt leren waarderen. Als ik nu naar het vak kijk, dan zeg ik dat ik het een heel mooi vak vind. En het past heel goed bij mij.”

Iedereen communiceert

“Anders dan de curatieve sector beschik ik als bedrijfsarts niet over instrumenten als scans, messen of pillen. Mijn krachtigste instrument is communicatie. Iedereen communiceert. Op zich is dit helemaal niet bijzonder. Effectief communiceren is pas mogelijk als er sprake is van wederzijds vertrouwen. Zonder vertrouwensrelatie blijft de communicatie oppervlakkig. Als ik vooraf bedenk dat ik de ander een bepaalde richting op wil bewegen, kan de ander dat ervaren als manipulatie. Er ontstaat dan weerstand. Als er dan een resultaat wordt bereikt, overstijgt het zelden het niveau van ‘pleisters plakken’. Het is best lastig om zonder oordeel het gesprek aan te gaan. Toch is dat wel altijd mijn streven. Door dat te doen krijg je vaak waardevolle informatie. Ik probeer de ander te helpen de situatie helder te analyseren. Dan kom je tot de kern van het probleem. Vervolgens is het zaak om op een integere manier samen met hem naar duurzame oplossingen te zoeken. De werkwijze van Cohesie is onder andere gebaseerd op wederzijds vertrouwen en het nemen van verantwoordelijkheid door alle partijen. In grote lijnen matcht dat goed met mijn eigen visie.”

Zo snel mogelijk weer aan het werk?

“In de praktijk zie ik vaak ineffectieve communicatie. Regelmatig zie ik het volgende patroon. Een medewerker meldt zich ziek. Vanuit de gedachte ‘verzuim is gedrag’ denkt de leidinggevende al gauw dat het verzuim, dus het gedrag van de medewerker, niet oké is. Dit moet bestreden worden. Als de bedrijfsarts de medewerker kan overtuigen dat zijn gedrag niet goed is, dan gaat hij zo snel mogelijk weer aan het werk. Ik denk dat dit een simplificatie is van de werkelijkheid, die geen recht doet aan de meeste situaties. Doorgaans meldt een medewerker zich ziek, omdat hij vastloopt in een situatie. Meestal spelen hierbij medische klachten een belangrijke rol. Als hij dan te horen krijgt dat de keuze voor ziekteverzuim niet oké is en dat hij gewoon weer aan het werk moet gaan, dan is de kans groot dat hij verder in de problemen komt. De klachten kunnen toenemen. Of er ontstaat een conflictsituatie.”

Kijk ook naar gedrag leidinggevende

“In de gedachte ‘verzuim is gedrag’ zit een kern van waarheid. Niet iedere zieke meldt zich ziek. Aan de andere kant is de keuze voor ziekteverzuim zelden volledig een vrije keuze. Ik denk dat het verstandig is de ander altijd serieus te nemen, te erkennen in zijn lijden en hem vervolgens te helpen zijn eigen problemen op te lossen. Bovendien is het zo dat het gedrag van de leidinggevende of andere personen in de nabijheid van de medewerker het verzuimtraject positief of negatief kan beïnvloeden. Dus gaat het niet alleen maar om het gedrag van de verzuimende medewerker. Als het gedrag van de leidinggevende niet effectief is, kan het verzuimverlengend werken.”

Met een andere mindset wordt er van alles mogelijk

“Als je zegt dat mensen ‘vast’ zitten in hun werk, klinkt dat alsof ze niet kunnen bewegen of een willoos slachtoffer zijn van de situatie. Het is een fundamentele keuze: wil je slachtoffer blijven of speelbal blijven van de organisatie of de maatschappij? Of wil je zelf een speler zijn die bepaalt welke kant het opgaat? De beste manier om gelukkig te worden of te zijn is door je te omringen met mensen en zaken waar je blij van wordt. Er is maar één persoon die deze keuze kan maken. Maar vanuit die mindset kan je de wereld plotseling heel anders gaan zien. Dan is er van alles mogelijk.”

communiceren“In de loop der jaren heb ik mijn eigen visie ontwikkeld. Hierbij heb ik mij vooral door het boek ‘De zeven eigenschappen van effectief leiderschap’ van Stephen Covey laten inspireren. Wat mij betreft, zijn de belangrijkste boodschappen uit het boek: doelgericht handelen, proactief zijn en altijd streven naar een win-winsituatie. Dat zijn naar mijn overtuiging de sleutels tot succes.”

‘Geef mensen ruimte om hun verantwoordelijkheid te nemen’

/in , ,

Een directieve stijl van leidinggeven is handig in crisissituaties, maar zorgt niet voor een team dat risico’s durft te nemen of ondernemerschap toont. Een team dat veel potentie heeft, functioneert beter als het de ruimte krijgt en verantwoordelijkheid durft te nemen. Maar hoe bewerkstellig je de omslag? Margreet Rijken (Ordina) over leiderschap en verandering, verantwoordelijkheid en duurzame inzetbaarheid.

De business unit waar Margreet Rijken sinds 2014 leiding aan geeft, stond een paar jaar geleden op de nominatie om te worden opgeheven. In 2013 nam Ordina het besluit om te stoppen met de activiteiten rondom het ontwikkelen, implementeren en beheren van eigen oplossingen voor de bancaire markt. Rijken: “In maart 2014 kreeg ik de opdracht om Ordina Finance Solutions (OFS) af te bouwen. Ik moest de afdeling ontmantelen en de medewerkers een nieuw perspectief bieden.

Daar heb ik wel even over nagedacht, ik ben meer een bouwer dan een afbreker. Toch heb ik de opdracht aangenomen, omdat ik wist dat het team ontzettend veel kennis en kunde had en ik ervan overtuigd was dat ik elke medewerker nieuw perspectief kon bieden. Daarnaast zag ik in het op positieve wijze afwikkelen van de klantcontracten ook nog wel een uitdaging. Maar zes weken na mijn start dacht ik: waarom stoppen we hier eigenlijk mee? Ik zag op het gebied van hypotheken kansen in de markt, juist voor onze oplossingen, kennis en kunde. Er was wel degelijk toekomstperspectief. De mensen kregen dus eerst te horen: ik ga jullie business unit opheffen, en zes weken later kantelde dat beeld met 180 graden: we stoppen niet, maar gaan juist door.”

‘Jij doet wat ik zeg’

Omdat Ordina bekend had gemaakt dat die dienstverlening zou eindigen, waren klanten al op zoek naar alternatieven. Bovendien bood de bestaande markt – die van standaard hypotheekpakketten – steeds minder mogelijkheden. Het potentieel van het team, zo’n dertig ervaren specialisten met een gemiddelde leeftijd tegen de vijftig, zag ik vooral in het bedenken van nieuwe dingen: het combineren van onze kennis en kunde met nieuwe klantvragen op het gebied van digitalisering en omgaan met historische data. Dat vroeg wel om een ‘reset’. Het team was gewend aan een meer directieve vorm van aansturing, met weinig ruimte voor eigen initiatief.

Om te komen tot meer ondernemerschap – zelf dingen bedenken, creativiteit benutten, risico’s nemen, verantwoordelijkheden oppakken – moest er veel gebeuren. “Als je wilt dat mensen hun verantwoordelijkheid nemen, moeten ze eerst voelen waarvoor ze verantwoordelijk zijn. Daarvoor hebben mensen ruimte nodig, ‘jij doet wat ik zeg’ is uit den boze, het gaat om vertrouwen van mij in hen en nog belangrijker het vertrouwen in henzelf,” stelt Rijken.

Een leider moet transparant zijn

“De ruimte voor het nemen van verantwoordelijkheid kan je laten zien door uiterst transparant te zijn: over hoe we er met elkaar voor staan, door duidelijk te maken waar we naartoe gaan en helder te zijn over waarom we met iets gaan stoppen of juist doorgaan. Hoe we iets gaan doen, en wat we daar voor nodig hebben, dat laat ik vooral uit de groep komen. Dat werkt overigens niet voor iedereen zo. Ikzelf vind het heel vervelend als er iemand in mijn nek hijgt en de hele tijd kaders probeert op te leggen. In de afgelopen twintig jaar heb ik ook geleerd dat veel mensen juist wel behoefte hebben aan kaders. Omdat ze zich anders verliezen, het te groot wordt. Tijd en timing zijn erg belangrijk: sommige mensen moeten gewoon eerst even nadenken. Daarnaast heb ik jaren lang gedacht: ‘ik behandel jou zoals ikzelf behandeld wil worden’. Maar uiteindelijk gaat het er om dat jij het beste presteert en je als een vis in het water voelt, wanneer je behandeld wordt op een manier zoals jij dat graag wilt.

Het is mijn taak en die van mijn teamleiders om er in gesprekken achter te komen wat medewerkers precies nodig hebben om stappen te kunnen zetten. Al ga ik uit van taakvolwassenheid, er is geen ‘Margreet-recept’. Ik heb vier teamleiders. Dat zijn vier totaal verschillende mensen, die ieder hun eigen inbreng en impact hebben. Juist door met verschillende mensen als team samen te werken, ontstaan er nieuwe dingen en kan ieder daar zijn ei in kwijt. Deze manier van werken vraagt ook andere vaardigheden van onze medewerkers en daar is begeleiding voor nodig. Dat doen we voor een deel zelf, maar we bieden ook actief coaching aan. Soms is het voor een medewerker fijner om met iemand te praten die je juist niet op de werkvloer tegenkomt. Ik doe dat zelf ook, want ook ik loop tegen dingen aan.”

Verantwoordelijkheid en vertrouwen

Je kunt wel ruimte bieden door de ramen en deuren open te zetten, maar ruimte nemen is een actief proces dat medewerkers zelf moeten opstarten. Rijken: “Mijn vier teamleiders en ik zijn allemaal nogal verschillend als je bijvoorbeeld naar MBTI (een systematiek om de verschillen in persoonlijkheid van mensen te classificeren, waarmee je teams gebalanceerd kunt samenstellen) kijkt. Het is een goede mix om tot resultaten te komen, maar om een team te laten ontstaan dat onderling goed samenwerkt, moet je veel communiceren en zorgen dat je elkaar goed begrijpt. Hiervoor hebben we een coach ingezet.

We hebben geleerd te luisteren naar wat iemand zegt en om dingen te benoemen. We hebben er allemaal vrede mee dat we elk een specifieke gebruiksaanwijzing hebben en gebruiken die dan ook. Sommige teamleiders hebben bijvoorbeeld als de druk oploopt, liever een expliciete opdracht van mij. Ikzelf heb geleerd om verantwoordelijkheid uit handen te geven. Ik vond dat ik zelf het goede voorbeeld moest laten zien, dus 2,5 uur met een klant lunchen voelde voor mij niet goed, terwijl mijn mensen hier keihard zitten te werken. Het team gaf echter aan: laat ons de operatie doen, zodat jij veel naar buiten kunt en nieuwe business kunt ophalen.”

Verantwoordelijkheid geven betekent ook dat je professionals moet vertrouwen. “Bijvoorbeeld door echt letterlijk weg te stappen en het te laten gebeuren. Soms denk ik: de weg van A naar B is een rechte lijn, maar de kunst is om niet in te grijpen als medewerkers voor andere mogelijkheden kiezen. Mijn medewerkers hebben daar hun eigen rol in, samen met hun teamleider, ik faciliteer en houd de grote lijnen in de gaten.”

Betrokkenheid

De passie en betrokkenheid van Rijken werkt aanstekelijk: “Iedereen binnen dit team is medeverantwoordelijk voor het realiseren van omzet en marge. Wij zetten allemaal een stap extra als dat goed is voor OFS. Ik hoef bijvoorbeeld niet te vertellen dat medewerkers moeten overwerken omdat er een deadline aan komt. De medewerkers willen zelf ervoor zorgen dat we de gemaakte afspraken nakomen. Er komen ook steeds meer dingen uit de groep: bijvoorbeeld dat een tester naar zijn teamleider toegaat en zegt: ‘kunnen we hier of hier niet wat mee?’.

We hebben nu een medewerker die met grote regelmaat naar het ziekenhuis moet voor behandelingen. Twee dagen per week haalt en brengt een collega van OFS hem, er is ondertussen een wachtlijst voor zijn volgende behandelcyclus om hem heen en weer te chauffeuren. Dat zegt wel wat over het team. Misschien scheelt het dat dit in werktijd mag, maar het gaat over betrokkenheid, enthousiasme en eerlijkheid. En het is nu mogelijk om te spreken over dingen die we anders gaan doen, of dat we een oplossing hebben bedacht die we aan de straatstenen niet verkocht krijgen. Dat heeft een tijd geduurd, want het team was gewend op z’n kop te krijgen als iemand iets ter discussie stelde. Er was een soort angstcultuur ontstaan, waar we omheen moesten gaan werken.

Ik handel vanuit vertrouwen, maar de omgeving waarin we verkeerden handelde vooral vanuit controle en in mijn beleving daarmee vanuit wantrouwen. Ondertussen doen we met de teamleiders regelmatig aan intervisie en daar ben ik gewoon onderdeel van de groep. We hebben het dan over de vraag waarom iemand voor iets heeft gekozen of juist niet: we brengen bijvoorbeeld een case in en pellen hem af. De grootste discussies gaan hier over mijn tempo en hun streven naar kwaliteit. Nu zie ik dat de teamleiders ook elkaar onderling op dingen gaan aanspreken, of herkennen dat de ander het moeilijk heeft met een klant of casus, en hulp of tips aanbieden.”

Inzetbaarheid

De verantwoordelijkheid voor de duurzame inzetbaarheid ligt in de basis bij de medewerker, vindt Rijken. Dat neemt niet weg dat Rijken daar geen rol voor zichzelf ziet. “Het is mijn taak om een medewerker aan te spreken op het toekomstig niet inzetbaar zijn. De medewerker heeft zelf de sleutel in handen. Maar heeft begeleiding nodig om de sleutel te gaan gebruiken. Ik merk dat iedere medewerker daar op z’n eigen manier mee omgaat. Daar hebben wij support van Cohesie bij. Soms leidt het nemen van tijd tot het komen van inzicht bij mensen. Iedereen met een beetje zelfreflectie komt dan zelf in actie. Soms kan je ze helpen om die reflectie te krijgen.

Ik neem ook contact met onze arbodienst op om te sparren, bijvoorbeeld wanneer ik zie dat een medewerker vastzit. Dan overleg ik wat ze zouden kunnen doen en daarna gaan we het gesprek aan met de medewerker. Cohesie, onze arbodienst, maakt zelf ook duidelijk dat je niet hoeft te wachten totdat je ziek bent om contact met ze op te nemen. Ik zie Cohesie niet als de standaard arbodienst waar je naar toe moet als er wat met je is: dat je bij de bedrijfsarts komt die dan wat zegt, zodat je daarna ‘ziek’ bent – of niet.

Cohesie is oprecht geïnteresseerd in de mensen en die oprechtheid komt aan en over. Ze staan er ook voor open om begeleiding anders te doen. Bijvoorbeeld dat ik als manager meega met een medewerker. omdat die het prettig vindt dat ik bij de gesprekken over re-integratie ben. Op deze manier maakten we de terugkeer een inspanning en resultaat van ons allemaal.

Praat eens met iemand anders

“Cohesie kiest voor een open dialoog die verder gaat dan het zetten van Poortwachter-vinkjes, zodat het dossier in ieder geval op orde is. Het blijft lastig te beoordelen of alles wat er in de medewerker zit, er ook wordt uitgehaald. Ik probeer wel te benoemen wat de mogelijkheden zijn. Wat kan je doen als je ergens tegenaan loopt of vastzit? Het kan verrijkend zijn om met een ander dan je eigen leidinggevende te praten. Doe eens een drijfverentest. Ik weet niet in hoeverre Cohesie preventief wordt ingezet. Dat is uiteraard allemaal vertrouwelijk. Ze hebben in ieder geval verschillende tools om in te zetten, om medewerkers zelf tot inzicht te laten komen.”

“Soms moet je bij mensen de boel zo oprekken dat het net buiten hun comfortzone ligt. Soms een keer hard om te zien hoeveel rek er in zit. En daarna meeveren. Het gaat er om dat ze het vertrouwen in zichzelf ontwikkelen dat ze het prima kunnen. Twee jaar geleden zeiden mijn teamleiders tegen mij: als je maar niet denkt dat we sales gaan doen. Ze zijn vakinhoudelijke techneuten. Zij weten echt waar ze het over hebben, dat maakt ze erg betrouwbaar en onze klanten vinden ze fantastisch. Nu geven ze aan dat ze op deze manier sales wel leuk vinden.”

Over Ordina Finance Solutions
Ordina Finance Solutions, een onderdeel van het Nederlandse IT-bedrijf Ordina, levert software en IT-diensten voor financiële dienstverleners zoals hypotheekverstrekkers, banken en verzekeraars en richt zich daarnaast op diensten die te maken hebben met datamigraties en beheren van historische data. Margreet Rijken is sinds 2014 directeur van Ordina Finance Solutions. Rijken studeerde fiscaal recht in Tilburg, en werkte voor haar start bij Ordina in 2006 bij Kas Bank.

Kick-off School van Cohesie

/in ,

In de wereld om ons heen…

Zijn we op dit moment getuige van een clash tussen twee zienswijzen. De ene zwaar verouderd en de ander in opkomst. De overgang naar een nieuwe manier van denken, de weg van het hoofd naar het hart. Het gevolg is dat de traditionele autoriteiten, de instituten én onze modellen van leiderschap enorm aan gezag hebben ingeboet. Het huidige systeem dat we gecreëerd hebben, is niet langer houdbaar.

We zijn diep onzeker over onze toekomst. We gebruiken meer dan vier aardbollen zouden aankunnen. Ons maatschappelijk leven – ons overleven – is in het geding. Dat betekent dat we snakken naar mensen die ons op een nieuwe manier kunnen leiden. Het huidige economisch en politiek leiderschap schiet tekort. De beweging die we in de maatschappij zien, zien we ook in het klein binnen organisaties. Het bestaande systeem werkt niet langer, er is behoefte aan vernieuwing.

Hoe lossen we dat op?

We hebben behoefte aan een nieuwe vorm van leiderschap, waarin autonomie en vrijheid anders worden ingevuld. Het nieuwe leiderschap draait om leidinggevenden die verbinding zoeken.
Bij alles wat je doet – of dat nou binnen een organisatie, gezin, bedrijf of land is – houdt je de maatschappelijke betekenis voor ogen. Wat voor leven willen wij leiden, welke waarden delen wij, en welke deugden hebben we daarbij nodig?
School van Cohesie – vormt je leven

In de afgelopen jaren heeft Cohesie een diversiteit aan mensen begeleid, mensen uit alle lagen van organisaties. Mensen met allerlei klachten, maar altijd met de oorzaak dat men zijn eigen ik met al zijn behoeftes en verlangens is kwijtgeraakt. Men is vastgelopen in het web van wat men denkt dat anderen van hem of haar verwachten. De kernvraag voor al deze mensen is: Hoe ga ik regie nemen over mijn eigen leven? Vanuit deze behoefte hebben wij de School van Cohesie ontwikkeld.

De School van Cohesie gaat over vormgeven. Het is de kunst om aan je leven een bepaalde vorm te geven. De School van Cohesie staat voor leiderschap, zowel persoonlijk leiderschap als leiderschap aan anderen en is opgebouwd rondom de vier pijlers waarin je acteert. De wereld om je heen, je vakmanschap (baan/werk), je sociale context en de vormgeving van je eigen ik.

11 oktober: start School van Cohesie

In de School van Cohesie wordt je uitgedaagd om samen te leren en zelf je mening te vormen. We werken alleen met de beste experts in hun vakgebied. Op 11 oktober neemt Tony Bosma ons mee in de ontwikkelingen in de wereld om ons heen. Hij is trendwatcher en is een van de schrijvers van de Trendrede (www.trendrede.nl), de jaarlijkse tegenhanger van de troonrede en inmiddels een belangrijk visiedocument voor de politiek en het Nederlandse bedrijfsleven.
Wat zijn de trends die een blijvende invloed op ons leven hebben en waar komen die trends vandaan? Hij vertelt over de samenloze leving, bouwgesprekken, betekenisverlangen en waarom het ons niet meer lukt om grip te krijgen.
Wil je erbij zijn?

Ben je benieuwd wat de School van Cohesie inhoudt? Op 11 oktober vertellen we je graag meer. We willen je van harte uitnodigen voor de start van de School van Cohesie. De start is om 16:00 en wij zorgen uiteraard voor wat lekkers te eten. We gaan door tot een uur of 20:00.

We horen graag of je 11 oktober aanwezig kunt zijn. Je kunt je aanmelden via info@cohesie.nl.